Het Labs on Fibre project is een samenwerking tussen verschillende textiel inzamelaars uit de social profit sector. Jaarlijks verzamelen zij tonnen textiel waarvan een groot deel niet meer herbruikbaar blijkt. Het is net voor deze niet-herbruikbare fracties dat er naar oplossingen gezocht wordt, dus deden enkele bevlogen project partners een tweedaagse excursie naar Nederland en Duitsland om de verwerkingsmogelijkheden verder te onderzoeken.

Onze eerste stop is bij het Duitse Altex Textil Recycling. Zij zijn gespecialiseerd in mechanische recyclage, waarbij hun voornaamste afzetmarkt de automobielsector is. Hun magazijnen omhullen zes verwerkingslijnen die aangevoerd textiel versnipperen en vervolgens harde onderdelen verwijderen. Wat overblijft wordt verder verwerkt tot poetslappen of isolatiepanelen voor in auto’s. Jan Stienemann die ons ontvangt, is Research and Development Manager en zelfverklaard uitvinder. Zo maakte hij een eigen ontwerp voor een machine die donzen vulling van jassen kan verwijderen en deze apart sorteert, zodat het opnieuw hergebruikt kan worden.

Voor een tweede bron van inspiratie trekken we de Nederlandse grens over en houden halt bij Frankenhuis Textielrecycling. Een bedrijf dat zich, net als Altex, focust op mechanische recyclage. We worden er door CEO Tich Vanduren even met de voetjes op de grond gezet. Zij benadrukt dat er nog veel innovatie nodig is in de textielsector alvorens we klaar zijn voor het recyclageverhaal. “Vooral chemische recyclage is nog niet klaar om industrieel opgeschaald te worden” zo verduidelijkt Tich. Het zorgt voor een vurige discussie onder de projectpartners en doet ons beseffen dat ook wij als inzamelaars nog veel moeten innoveren alvorens onze sorteerprocessen afgestemd zijn op de recyclage vereisten.

Stop drie brengt ons bij I-Did, een organisatie die hun eigen verviltingslijn beheert. En interessant voor ons, ook zij gaan met sociaal tewerkgestelde krachten aan de slag gaan. Post-consumer textiel komt hier netjes gesorteerd per kleur toe. Deze textielstromen worden eerst versnipperd en ontdaan van harde metalen zoals knopjes en ritsen. Vervolgens gaat het verviltingsproces van start, het eindresultaat zijn mooie, vilten rollen die gebruikt kunnen worden voor design stoeltjes, lampen of geluidsdempende panelen. I-Did is een prachtig voorbeeld van hoe een People Planit Profit organisatie er uit kan zien.

Op de terugweg naar Vlaanderen doen we nog een tussenstop bij het Textielmuseum van Tilburg. In hun unieke textiellabo staan de meest innovatieve weef- en breimachines van dit moment. Het geeft opkomende ontwerpers de kans om hier hun innovatieve designs uit te werken. We krijgen een glimp van toekomstig textiel en ontdekken dat er zelfs voor het ontwerp van sokken, je leest het goed: sokken, nieuwe innovaties bestaan.

De belangrijkste lessen

– Recyclage staat of valt met de kwaliteit van de sortering die er aan vooraf gaat.
– De mogelijkheden voor recyclage gaan hand in hand met een slim eco-design.
– Chemische, circulaire recyclage staat nog in zijn kinderschoenen. Er is nood aan meer innovatie om industriële schaalbaarheid te bekomen.
– We cirkelen steeds terug tot de Belgische UPV die een immense impact zal hebben op dit verhaal.